Te fau aquesta newsletter amb un nud a l'estomac, après d'agitacion, plan de cambiaments e de transformacion. La vida es cambiament, e de còps es dificil far lo cambiament amb ela.
Veni de començar de classas de capoeira, art marcial brasiliana, e la setmana passada lo mèstre Rudson nos ensenhava, coma part de la tecnica, a acompanhar la casuda, per pas quèir amb lo còrs rígid e nos far mal. Una amiga me fasiá la reflexion après: “aquela metafòra la pòrti a la mia vida. Com seriá bon acompanhar los problèmas, pas lutar contra eles, los acompanhar cap a la direccion ont van”…
I a de luòcs ont m'es fòrça dificil èsser vulnerable. Ont èsser professional e aver totjorn una image corrècta, fòrta, d'anar totjorn endavant, es çò que aprenguèri a far per subreviure, de pichona. Ai conquistat fòrça espacis en la miá vida ont me daissi èsser fragila, mas i a de luòcs ont me doni pas encara permís per estar com estic (coma diriái en catalan). E alavetz la lucha intèrna se prepara.
E tu? Te balhas permís per te mostrar, quand vas pas “plan”? Quand siás trist, cansat, vulnerable, de marrit umor, enfadat...? Al trabalh, davant los filhs, o amb lo companhon es mai malaisit se mostrar aital. Volèm pas “los destorbar” o ”los cargar amb los nòstres estats emocionals". Avem aprés a los reprimir, a èsser plan quand sèm en societat, pels autres, avèm aprés que la tristesa, la nostalgia, los estats basses d’umor e autras emocions que son pas gaujosas nos fan semblar febles e las nos cal amagar. Mentre sèm amb los autres podèm pas aver las nòstras emocions.
Lo mond a fòrça problèmas que apareisson a la surfàcia coma simptòma de malautiás que fa d'ans qu'amalautisson la tèrra. Conflictes armats, cambiaments politics, desastres naturals, malautiás en las personas e crisis de salut mentala… que malaisit es se manténer estable al mitan de tot aquel caòs. Desiri que, siás ont siás, te tractes plan e te suènhes, per çò que - e aiçò m'a causat fòrça dolor - malastrosament, individualament pas podèm salvar los autres, ni lo mond (ni las sias lengas), podèm solament aprene a nos suenhar. Trobar lo coratge per o far es dificilíssim, es un cambiament RADICAL. La transformacion es aquela. Es en tren de se passar, e mai se ne siás pas conscient. Aprene a se suenhar es possible, se nos priorizam, se nos escotam, s'escuelhèm cossent damb las nòstras valors, s'aprenèm a demandar ajuda, a nos donar çò qu'avem de besonh. Aquel es lo nòstre vòt, la nòstra parcèla, pichona mas poderosa, que o càmbia tot.
E se te cal èsser per tèrra, aquel es lo pas qu'exigís mai coratge; se trincar, èsser en carn viva, se daissar tombar: fai-o.
