Hoi First name / lezer! Afgelopen maand ben ik nauwelijks mijn huis uitgekomen en heb ik vooral gewerkt aan nieuwe kunstwerken. Zie voor je: ik, in verwilderde staat, met haar als een vogelnest op mijn hoofd en schrik niet van mijn gegrom. Geen zorgen, ik heb mijn tanden wel gepoetst, dus iets van beschaving zit er nog in.

 

Trouwens, ik ben viral gegaan op Linkedin met dit artikel dat ik schreef voor Cultuur+Ondernemen, over rekenen wat je waard bent als creatieve ondernemer.

 

Niet alleen mijn werkkamer ziet eruit alsof er een verfbom is ontploft, maar inmiddels staat ook de woonkamer vol. Over liggen potten verf, tubes, kwasten, grote vellen papieren, stukken hout om te beschilderen en enorme schildersdoeken. 

 

Dat komt zo: een paar weken geleden vroeg Marie-Louise van het Grafisch Atelier in Den Bosch of ik een solotentoonstelling wilde. 

Ja, graag! Wie zegt daar nu nee tegen? 

 

Eén probleempje… Ik had helemaal geen werk voor een tentoonstelling. Natuurlijk heb ik veel illustraties die ik in opdracht heb gemaakt, maar die zijn niet per se tentoonstellingswaardig. 

Vrij werk (autonoom werk dat niet in opdracht is gemaakt) heb ik het afgelopen anderhalf jaar nauwelijks gemaakt. Naast fulltime illustreren had ik geen energie om iets voor mezelf te creëren. Dus moest ik als de wiedeweerga aan de slag.

Illustratie-opdrachten kan ik prima naast elkaar doen, maar vrij werk maken vergt een andere aanpak. Daarvoor heb ik een bepaalde mate van rust in mijn hoofd nodig. Ik kan geen vrij werk maken als ik daarnaast nog illustratieklussen doe, want dat zijn twee totaal verschillende sporen in mijn hoofd.

 

Bij een illustratie-opdracht stel ik me dienstbaar op naar de opdrachtgever. Ik vertaal hun boodschap naar beeld en/of tekst en houd daarbij altijd rekening met de lezer of kijker.

Vrij werk komt vanuit mij. Het is het verhaal dat ík wil vertellen. Daarbij houd ik rekening met de kijker, maar er is geen opdrachtgever die tevreden moet worden gesteld. Daardoor kan ik vrijer werken.

 

Omdat het zo lang geleden was dat ik vrij werk had gemaakt, moest ik eerst weer in de juiste mindset komen en het dieseltje op gang laten komen.

Daarom heb ik in januari en februari knetterhard vooruitgewerkt aan mijn illustratie- en schrijfklussen, zodat ik de hele maand maart vrij had om nieuw werk voor de tentoonstelling te maken.

Afgelopen maand begon ik mijn dagen met nadenken en peinzen. Ik las over bepaalde onderwerpen, noteerde gedachten en schreef lange stromen woorden om tot de kern te komen. Dat vond ik niet makkelijk: ik moest accepteren dat denken nodig is om iets te kunnen maken, en dat er niet altijd meteen iets op papier of doek verschijnt.

Bij illustratiewerk werkt dat anders: ik lees een tekst, brainstorm en dezelfde dag heb ik schetsen op papier. Ook als ik zelf schrijf, zoals mijn wekelijkse strip Lotta, dwing ik mijn gedachten een bepaalde richting op en ligt er diezelfde dag een idee.

 

Maar nee, autonome kunst laat zich niet zo manipuleren.

Dat wil sudderen.

Het wil huppelen om gedachten en walsen met mogelijkheden.

Zo maak je ruim een jaar niets voor jezelf, en zo heb je plots een stuk of tien nieuwe kunstwerken in één maand! Als er een deadline is, kan ik blijkbaar prima vrije werken maken. Ik wil kijken of ik dat ook zonder deadline kan. 

Meer tijd nemen om te sudderen, huppelen en walsen, want dat beviel me wel.

 

Het einde van die enorme bende in mijn huis is gelukkig in zicht. 

Over twee weken opent mijn eerste solotentoonstelling in tien jaar. De nieuwe werken mogen zes weken in Den Bosch hangen en zijn voor iedereen die nieuwsgierig is te zien. 

Na de opening van de tentoonstelling (12 april) kun je de werken via mijn website kopen.

Graag nodig ik je uit voor de opening van mijn solotentoonstelling in Den Bosch op zaterdag 12 april om 16.00 uur.

De tentoonstelling is direct bij de ingang van het gebouw (Spiegelzaal).

Toegang is gratis en voor iedereen, aanmelden niet nodig. Meer info →

 

ARTIST TALK
Op zaterdag 19 april om 15.00 uur vertel ik tijdens de Artist Talk over de werken die ik maakte. Onder leiding van het Grafisch Atelier is er ruimte voor vragen en gesprekken. Daarna kun je gezellig napraten met koffie en thee. Hiervoor moet je je wél even aanmelden.

 

Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan! Eén van mijn favoriete kunstenaars Andrew Cranston had een grote expositie in Yorkshire (VK), op een uur rijden van waar ik anderhalve maand verbleef. Maar ik zag het pas toen ik net weer een dag in Nederland was. 

 

Cranston inspireert me enorm met zijn dikke pasteuze olieverfstreken op doeken en oude boekcovers (dat heb ik met hem gemeen, schilderen op boekcovers).

Kijk nou naar het schilderij hierboven: een paar toetsen met zijn penseel, zorgvuldig gekozen kleuren naast elkaar en geen lijntje teveel. 

Zijn werk fascineert me omdat hij met een paar streken een sfeer kan neerzetten. Het ongedefinieerde laat toe dat ik mijn eigen invulling en betekenis eraan kan geven. Ik vind (hyper)realistische schilderijen ontzettend knap gemaakt, maar meestal vind ik het ook saai, omdat het me klem zet. Er is geen ruimte meer voor mijn interpretatie en dan haak ik af. Ik wil aan het denken gezet worden.

Cranston's schilderijen hebben iets broeierigs, alsof er een storm aankomt, terwijl het tegelijkertijd vertrouwd voelt. Er rust een spanning in de kalmte die hij vastlegt.

 

Cranston werkte jarenlang als bouwvakker, totdat hij, bij gebrek aan een camera, ging tekenen tijdens een vakantie. Op zijn 47ste brak hij door als kunstschilder. 
Ik houd van dit soort verhalen: mensen die een heel leven hebben geleid voordat ze hun weg vonden naar de kunst. Het stemt me gerust: er is voor alles een tijd.

Blije oogballen is nieuw in mijn nieuwsbrief. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt!

1) NOORDERLICHT Toen ik 17 was, reisde ik naar Lapland, want daar zou het Noorderlicht goed te zien zijn. Uitgerekend toen ik er was, was er niets te zien. Het staat nog steeds op mijn wensenlijstje. Ook zien? Krijg updates van de Noorderlichtjagers. 2025 is trouwens voorlopig het laatste jaar dat het nog zo duidelijk te zien is.

 

2) ADOLESCENCE Ik postte al een paar keer op Instagram over deze Britse dramaserie. Beste serie van 2025, ik denk niet dat iets er nog aan kan tippen. Over het gevaar van toxic masculinity op jongens. En: alles is in één shot opgenomen. Magistraal!

 

3) WAAROM MENSEN ONGELUKKIG ZIJN Volgens psycholoog Erich Fromm in 1977 en wat in deze tijd van extreme technologie zeker toepasbaar is.

 

4) Billie Eilish over writer's block Misschien betekent writer's block dat je gewoon even iets slechts moet maken, of een bad moet nemen (ik heb geen bad, maar douche mag ook, vind ik).

 

5) behapbare LITERATUUR Als dikke pillen je overweldigen, maar je wel van mooie zinnen en verhalen houdt: Faber Stories. Dunne boekjes met verhalen van fantastische schrijvers. Tip: Sally Rooney en Claire Keegan.

 

De quote hierboven deel ik ook omdat ik sommige mensen die reviews over boeken schrijven nogal makkelijk vind uitgevallen. “Ik had meer over zus of zo willen lezen in dit boek”. Niet miepen, maar typen. Deed ik ook, toen het boek dat ik wilde lezen niet bestond.

12 april–25 mei Tentoonstelling Hardop leven | Den Bosch | Info →
19 april Artist Talk Hardop leven | Den Bosch | Info →
22 juni Talk/lezing Bunte Hunte | Hamburg (DE) | Info →
11–15 augustus Art retreat | Wales (VK) | Info →

Bedankt voor het lezen! En laat me gerust weten wat je vond van deze editie. 

Mijn naam is Marloes De Vries, en ik werk als beeldmaker en schrijver. 

Ook maak ik kunst en dat verkoop ik in mijn shop. 

Meer weten? Neem een kijkje op mijn website.

Nieuw hier? Meld je aan en ontvang elke maand mijn nieuwsbrief.

Ik snap het hoor, al die volle inboxen. Als je je wilt uitschrijven: no hard feelings.

Jammer als je je uitschrijft, maar weet dat je altijd welkom bent om terug te komen.